Σε προηγούμενο κείμενο, αναφέρθηκε ότι στόχος της «ρήξης» του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ είναι στρατηγική κίνηση με στόχο τον εγκλωβισμό και την αποδυνάμωση της ΝΔ. Αυτό, μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητό αν λάβουμε υπόψη την μέχρι τώρα κυβερνητική πορεία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα τελευταία τέσσερα χρόνια.   Ενώ θα μπορούσε η κυβέρνηση να διαπραγματευθεί αποτελεσματικότερα το πλαίσιο  για την πορεία της χώρας μετά το τέλος του μνημονιακού προγράμματος, επέλεξε να παρατείνει τον χρόνο τον διαπραγματεύσεων πράγμα που οδήγησε να δεσμευθεί η χώρα με πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και 2% έως το 2060. Αυτό περιορίζει το εύρος των κινήσεων που θα μπορούσε να έχει σε διαφορετική περίπτωση  μια κυβέρνηση της ΝΔ φορτώνοντας την επιπλέον με το βάρος της επικοινωνιακής διαχείρισης και μια τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση να τιμά τον παλαιό «ριζοσπαστικό», αντιπολιτευτικό λαϊκιστικό εαυτό του.

Η απλή αναλογική, όπως μας αποδεικνύει και το παράδειγμα των αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων  του 1989, παράγει αστάθεια και μη ισχυρές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες οι οποίες σε περιπτώσεις  πολιτικών αναταράξεων δεν είναι ικανές να προσφέρουν λύσεις μακροπρόθεσμα βιώσιμες.  Η μέχρι τώρα πορεία της κυβέρνησης δείχνει ότι δεν ψήφισε την απλή αναλογική από δημοκρατική ευαισθησία αλλά για να δημιουργήσει εμπόδια στην μετά από την αποχώρησή του περίοδο  και να διασφαλίσει την δυνατότητα εμβολισμού της όποιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Η επιθυμία Τσίπρα να λύσει το μακεδονικό, ασχέτως των εξωτερικών περιστάσεων που επηρεάζουν τις προτεραιότητες του όπως είναι για παράδειγμα οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί,  στοχεύει  αφενός  στην αξιωματική αντιπολίτευση την οποία επιθυμεί να  διχάσει και αφετέρου στα κόμματα του κέντρου και της κεντροαριστεράς τα οποία προσπαθεί να προσεταιριστεί( κίνηση που μέχρι τώρα φαίνεται να επιτυγχάνει). Ειδικότερα σε ο τι αφορά στην αξιωματική αντιπολίτευση πιθανή μη υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών  πιθανώς να οδηγήσει σε επανέναρξη των συνομιλιών με την γείτονα χώρα μετεκλογικά πράγμα που ίσως προκαλέσει τριγμούς στη ΝΔ.

Τέλος,  η εδώ και περίπου ένα χρόνο απόπειρα ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής καθ’οδόν προς τις εκλογές  μοναδικό σκοπό έχει την πολιτική αποδυνάμωση της αντιπολίτευσης και μετεκλογικά προσφέρει υπόβαθρο για την απονομιμοποίησή της.