Η ένταση της προεκλογικής εκστρατείας και μάχη των εντυπώσεων και της εικόνας έχει δυστυχώς υποβαθμίσει τον προγραμματικό πολιτικό λόγο που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει την προεκλογική περίοδο. Έτσι δεδομένης της απουσίας πολιτικού λόγου η προεκλογική περίοδος μπορεί να συνοψισθεί ως εξής

Και οι δύο κύριοι πολιτικοί αντίπαλοι απέφυγαν ο καθένας για τους δικούς του λόγους και με τη χρήση διάφορων προσχημάτων την τηλεοπτική αντιπαράθεση στερώντας από τους πολίτες μια ακόμη ευκαιρία να κρίνουν και να συγκρίνουν πολιτικές θέσεις

Ο κ. Τσίπρας δεν έδωσε καμία πειστική εξήγηση για τους πολιτικούς χειρισμούς σχετικά  το Μάτι και τους λόγους που οδήγησαν στην περσινή τρομακτική καταστροφή.

Ο πρόεδρος της ΝΔ επίσης δεν τοποθετήθηκε ξεκάθαρα επί του ζητήματος της Συμφωνίας των Πρεσπών κολακεύοντας με την στάση του αυτή ένα ακροατήριο ιδιαίτερα ευαίσθητο επί του συγκεκριμένου θέματος.

Και οι δύο μοιίρασαν γενναιόδωρες υποσχέσεις για μείωση φόρων μισθούς συντάξεις παραγνωρίζοντας την ιδιαίτερη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και την μεταμνημονιακή πραγματικότητα.

Και οι δύο συμπεριέλαβαν στους συνδυασμούς τους πρόσωπα με αμφίβολο πολιτικό εκτόπισμα και ικανότητες προς άγραν ψήγων.

Κανείς από τους δύο δεν άρθρωσε πολιτικό λόγο σχετικά με τα δύο σημαντικότερα παγκόσμιας εμβέλειας θέματα, το θέμα της κλιματικής αλλαγής και το προσφυγικό ζήτημα. παρά περιορίστηκαν σε  ανέξοδα μισόλογα.

Κανείς από τους δύο δεν τοποθετήθηκε σχετικά με το θέμα της ασφάλειας των πολιτών και του καίριου ζητήματος της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.

Και κυρίως…. κανείς από τους δύο δεν κατόρθωσε να σκιαγραφήσει με τον πολιτικό του λόγο μια σταθερή πορεία για τη Χώρα. Να εγγυηθεί την μακρόπνοη οικονομική ανάπτυξη με  σταθερότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.