Η άλλη κατηγορία, η οποία μπορεί να θεωρηθεί καθαρά αριστερή,  θεωρεί στην καλύτερη περίπτωση τον ΣΥΡΙΖΑ ως μία τρόπον τινά σοσιαλδημοκρατία αφορμώμενοι  προφανώς από το σταλινικό μοντέλο διακυβέρνησης με την κρατικά διοικούμενη  οικονομία και την πίστη σε μία άλλου τύπου «λαϊκή» και όχι «αστική» Δημοκρατία

Όλοι παραβλέπουν το βασικό αντεπιχείρημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει απόλυτη ανάγκη τα ευρωπαϊκά χρήματα ώστε να μπορέσει να επιβιώσει και να κινηθεί η χώρα. Εκτός αυτού πολλά στελέχη του κόμματος (συμπεριλαμβανομένου και του Πρωθυπουργού)έχουν πολλές φορές δηλώσει ότι ο λατινοαμερικανικός σοσιαλισμός που εφαρμόζεται στην Βενεζουέλα αποτελεί πρότυπο για τους ίδιους.  Οι πολιτικές τους κινήσεις έχουν , σε σημεία που δεν σχετίζονται άμεσα με το οικονομικό πεδίο στο οποίο έχουν απλώς συμβιβαστεί, τον έντονο χρωματισμό αυτής τους της επιδίωξης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο ακραίος λαϊκισμός , η αδυναμία κατανόησης της αρχής της Διάκρισης των Εξουσιών, δεδομένου του γεγονότος ότι στην χώρα-πρότυπο η εξουσία ασκείται αδιαίρετα, ο λόγος περί «θεσμικών εμποδίων και η προσπάθεια ελέγχου της Δικαιοσύνης, η απόπειρα ελέγχου των ΜΜΕ, η αναθεώρηση του Συντάγματος προς λαϊκιστική κατεύθυνση και πολλά άλλα. Εάν δεν λειτουργούσαν αποτελεσματικά οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα μπορούσαμε να μιλάμε για την λαϊκιστική πολιτική υποτροπή του 2015…..