Ο ένας μήνας που πέρασε από την ανάληψη των καθηκόντων της νέας κυβέρνησης φάνηκε να περνά σχετικά ήρεμα χωρίς ενθουσιασμό ή δυσαρέσκεια από την πλευρά των πολιτών.

Από τις πρώτες ημέρες έγινε εμφανής η αλλαγή στο κυβερνητικό ύφος. Από το χαλαρό στυλ της κυβέρνησης Τσίπρα στο πιο τυπικό και «αυστηρό» στυλ της νέας κυβέρνησης.

Στοιχείο που σχολιάσθηκε ποικιλοτρόπως ήταν ο προκαθορισμός των υπουργικών καθηκόντων και η συγκέντρωση εξουσιών στο πρόσωπο του νέου Πρωθυπουργού.

Στο ίδιο κλίμα εντάσσεται και η μεταφορά της ΕΥΠ υπό τον Πρωθυπουργό όπως και η δημιουργία, ουσιαστικά πολιτικής θέσης συνδέσμου μεταξύ της Υπηρεσίας Πληροφοριών και του Γραφείου του Πρωθυπουργού.

Στον αντίποδα, θετικό ήταν αναμφισβήτητα το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο εμπεριείχε ελάφρυνση βαρών για τους μη έχοντες. Βεβαίως, προκαλεί ερωτήματα το πώς θα επιτευχθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα τα οποία έχουν συμφωνηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Επιπλέον, η οριζόντια μείωση φόρων για όλους αναπαράγει την έντονη κοινωνική ανισότητα καθώς δεν είναι κοινωνικά δίκαιο το να πληρώνουν όλοι λιγότερο.

Το νομοσχέδιο για το επιτελικό κράτος όπως αποκλήθηκε εμπεριέχει συγκεκριμένα θετικά στοιχεία. Η αποκομματικοποίηση του κράτους όπως αυτή πραγματώνεται με την διατήρηση των Γενικών Γραμματέων που είχαν τοποθετηθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση.

Εξίσου σημαντικό γεγονός είναι και η αλλαγή του ρόλου του υπουργικού συμβουλίου και η μετατροπή του από επικυρωτικό όργανο ειλημμένων αποφάσεων σε όργανο παραγωγής πολιτικής η οποία θα υλοποιείται δια των υπουργείων.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής η γεωπολιτική θέση της χώρας και η περιορισμένη ισχύς της χώρας δεν επιτρέπουν πολλές αλλαγές. Άλλωστε τα εθνικά θέματα δεν έχουν μπλε, κόκκινο ή πράσινο χρώμα.