Στις Δημοκρατίες είναι φυσικό, θεμιτό και ζητούμενο η ύπαρξη διαφωνιών και αντιρρήσεων στις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης. Φυσικό επομένως είναι σε μια από τις τρεις κατηγορίες  να μπορεί τρόπον τινά να θεωρηθεί και η αντίδραση στην απαγόρευση κυκλοφορίας που επέβαλε η κυβέρνηση.

Δέον όμως είναι να κατανοηθεί η ανθρωπογεωγραφία αυτών ώστε να γίνει κατανοητή και η αιτία της αντίδρασης.

Υπάρχουν αυτοί οι οποίοι συγχέουν το πολίτευμα και τον τρόπο λειτουργίας του με  δυνατότητα προσωπικής τους αυθαίρετης συμπεριφοράς. Αδυνατούν να κατανοήσουν τις απώτερες συνέπειες που οι πράξεις τους πιθανώς έχουν στο κοινωνικό σύνολο.

Οι χιλιάδες των νεκρών ανά τον κόσμο  υποχρέωσε το κράτος να επέμβει όπως ορίζει το Σύνταγμα ώστε να αποτραπεί μια ανυπολόγιστη καταστροφή, απώλεια χιλιάδων ανθρώπινων ζωών εν προκειμένω. Αυτό άλλωστε οφείλει και ηθικά να κάνει ώστε να μπορέσει να υπερασπίσει την υγεία των πολιτών.  Πιο Συγκεκριμένα, στην ερμηνευτική δήλωση του άρθρου 5 παρ. 4  το Σύνταγμα ορίζει ότι  “Στην απαγόρευση της παραγράφου 4 δεν περιλαμβάνεται η απαγόρευση της εξόδου με πράξη του εισαγγελέα, εξαιτίας ποινικής δίωξης, ούτε η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει.” Η ερμηνευτική αυτή δήλωση λοιπόν καταρρίπτει τον ισχυρισμό περί αυθαίρετου περιορισμού των ατομικών δικαιωμάτων και ακόμη περισσότερο της αμφισβήτησης του πολιτεύματος καθώς το ίδιο το Σύνταγμα ορίζει τι μπορεί να συμβεί σε έκτακτες περιστάσεις.

Μια άλλη υποομάδα αντιδρώντων έχει ιδεολογικό χρωματισμό. Είτε από την ακραία αριστερή είτε από την ακραία δεξιά. Οι μεν πρώτοι θεωρούν ότι τα μέτρα περιορισμού είναι μια φενάκη η οποία ωφελεί μόνο τις επιχειρήσεις και τους έχοντες πλούτο μη υπολογίζοντας την ανθρώπινη ύπαρξη ενώ για τους δεύτερους αποτελεί μια καλή δικαιολογία υπονόμευσης του εθνικού αισθήματος.

Ασφαλώς οι αντιρρήσεις αυτών των μειοψηφιών ευτυχώς δεν έχουν επηρεάσει την πλειοψηφία των πολιτών οι οποίοι σε γενικές γραμμές υιοθετούν την κυβερνητική πολιτική ωστόσο η μέχρι τώρα σχετικώς καλή πορεία της χώρας δεν θα πρέπει καθ’οποιονδήποτε τρόπο να εκτροχιασθεί από άφρονες μειοψηφίες  με αντικοινωνική συμπεριφορά οι οποίες μάλιστα αδιαφορούν πλήρως για τους συμπολίτες τους.